Eksik gibiyim. Önemli bir organını yitirmiş gibi. Daha önce organsız kaldığımdan değil ama öyle işte.  Bazı şeyler açıklanmaz. Ruhumdan oluk oluk kan akıyor.  Canım yanıyor.  Farkındayım.  Bir şeylerin sonu. Benim mesela. İçim yanarken dışım buz. Yada dur, o kadar klişe değil şuan çektiğim acı.  Nefes alamaz gibi falanda değil.  Bal gibi alıyorum,  nefes. Zaten sorunda bu ya. Aldığım her nefes sivri dilli bir yılan,  minik bir toplu iğne.  Kalbime batarken söyleniyor. Nefes alıyorum almasına da eksik işte. Yarım. Sadece karbondioksit var. Oksijen yok. Aradaki fark ne dersen, bilmiyorum. Ama hissediyorum. Bazı şeyler bilinmez zaten, hissedilir.